Seria młodzieżowych komiksów W.I.T.C.H. dobiła już dziesiątego tomu. Czy na tak dalekim etapie sadze fantasy o Will, Irmie, Taranee, Cornelii oraz Hay Lin ciągle udaje się utrzymywać zainteresowanie? Najnowszej wydanej przez Egmont Polska księdze, a także tej, która ją poprzedzała, czyli dziewiątej, przyglądamy się na Panteonie. Wiodącym pomysłem, który mają …

Pochodząca z XXI wieku “Trylogia Mesjasza”, która wprowadziła format “Punktów Zwrotnych X-Men” na polski rynek, była mocno nierówna i finalnie nie do końca przekonała mnie do tego, że zasługuje na miano klasyka. Co innego sądzę o długim, wpływowym runie Chrisa Claremonta z lat 1975-1991, którego kolejny wyrywek otrzymaliśmy w kwietniu …

Co to było za fascynujące doświadczenie! Zdawałem sobie sprawę z dość pozytywnego odbioru runu J. Michaela Straczynskiego we flagowej serii o Spider-Manie, ale totalnie nie spodziewałem się, że pierwszy tom zbierającej go w całości rodzimej edycji okaże się najciekawszym superhero, z jakim miałem do czynienia w ostatnich latach.  Ciekawym aspektem …

Prolog inicjatywy Świtu X – wspólnego tytułu dla całego szeregu zrestartowanych serii o mutantach – był tak intrygujący i odświeżający, że wywindował swoją kontynuację, czyli pierwszy tom nowych X-Men, na szczyt najbardziej wypatrywanych przeze mnie premier Świata Komiksu. Czy początek regularnego runu Jonathana Hickmana udźwignął te oczekiwania? Pozornie materiał stanowi …

Kontynuuję tę niejako nostalgiczną podróż, którą stanowi dla mnie lektura kolejnych ksiąg młodzieżowej serii komiksowej pt. Czarodziejki. Jak oceniam jej siódmy i ósmy tom?  Gdy miałem mniej więcej dziesięć lat, W.I.T.C.H. było jedną z niewielu emitowanych w ogólnodostępnej telewizji kreskówek skierowanych do nieco starszego widza niż – przykładowo – Wieczorynka. …

Nadając swojej komiksowej serii tytuł, który zawiera słowo “nowy/nowa/nowi/nowe”, ryzykujesz. W pewnym momencie przestaje ono bowiem pasować i traci swoje początkowe znaczenie – spójrzcie choćby na New Mutants. Czy Magik, Sunspota, Cannonballa albo Wolfsbane można wciąż rozpatrywać w kategorii nowych postaci, skoro Chris Claremont powołał je do życia przeszło czterdzieści …

Na Panteonie często zdarza mi się recenzować tytuły, z którymi w mniejszym lub większym stopniu miałem już kiedyś jakąś styczność. Niektóre czytałem zawczasu w oryginale, inne poznawałem fragmentarycznie poprzez zeszyty bądź wcześniejsze polskie wydania. Pozwala mi to spojrzeć na nie szerzej, ocenić czy rodzime edycje kastrują je z ciekawych właściwości …

Doświadczenie mówi, że dopisywanie kolejnych rozdziałów i reinterpretacji do świata Strażników Alana Moore’a raczej nigdy nie kończy się dobrze. Prequeli z cyklu Początek nikt już dziś nie pamięta, ekranizacja Zacka Snydera starzeje się z roku na rok coraz gorzej oskarżana (słusznie) o niezrozumienie materiału źródłowego, a Zegar zagłady, czyli crossover …

Fantastyczna Czwórka według Jonathana Hickmana to jeden z tych komiksów, które wydawnictwo Egmont zdaje się traktować co najwyżej jako uzupełnienie swojej oferty. Priorytet mają aktualne nowe serie albo te albumy, których premiery uda się zgrać z premierami powiązanych z nimi filmów i seriali. Jako że omawiany run w Czwórce nie …

Doczekaliśmy czasów, w których rodzimi wydawcy zaczynają powoli orientować się, że trwający przeszło piętnaście lat, legendarny run Chrisa Claremonta w serii Uncanny X-Men i jej rozmaitych spin-offach to nie tylko Dark Phoenix Saga oraz Days of Future Past. Ostatni raz tak dużo jego komiksów o mutantach ukazywało się, gdy na …

Tomy o Spider-Manie z linii Epic Collection przyjęły się na polskim rynku na tyle dobrze, że rodzimy oddział Egmontu postanowił pójść za ciosem i zaserwować czytelnikom jeszcze więcej komiksów Marvela z przełomu lat 80. i 90. Na MFKiG, które we wrześniu gościło w Łodzi, Tomasz Kołodziejczak zapowiedział, że w analogicznym …

Komiks ma to do siebie, że jak żadne inne medium sprawia problemy już na etapie samej identyfikacyjnej klasyfikacji. Czy chodzi w nim wyłącznie o sekwencyjność ukazaną poprzez rysunki? Kadry pozbawione ciągu przyczynowo-skutkowego, ale powiązane tekstową narracją to wciąż komiks? Jeśli tak, to co w zasadzie stoi na przeszkodzie, by nazwać …

W poprzednich recenzjach W.I.T.C.H. – nostalgicznej serii od Egmontu przeznaczonej dla nastoletnich czytelników – poszczególne etapy historii odmierzałem kolorem grzbietów kolejnych albumów. Idąc dalej tym tropem, odnotowuję, że po różu i fiolecie, padło na niebieski, debiutujący na wydanej w maju księdze piątej i kontynuowany na księdze szóstej.  Czarodziejki od początku …

Od jakiegoś czasu komiksy Marvela zjadają swój własny ogon, przez co mało kogo są dziś w stanie przekonać, że zmiany, które dzieją się na kartach kolejnego wielkiego eventu będą trwałe, a poświęcającego się dla dobra planety herosa widzimy po raz ostatni. Nie oznacza to oczywiście, że nie ma już żadnych …

Cykl “Punkty zwrotne” stanowił jak dotąd doskonałą soczewkę, skupiającą zarówno wszystkie najlepsze, jak i najgorsze cechy komiksów o mutantach Marvela. Jego pierwszy tom pt. Kompleks Mesjasza kultywował tradycje zapoczątkowane przez Chrisa Claremonta – przedstawiał ciekawy, niejednoznaczny konflikt i psychologicznie złożonych, sensownie umotywowanych bohaterów, wpisując się oczywiście w estetykę godną XXI …

Żeby wiedzieć, że omawiany komiks będzie ekstrawagancki, wystarczyło mi spojrzeć na nazwiska twórców widniejące na okładce. Niepisana zasada jest taka, że jeżeli znajduje się wśród nich Grant Morrison, spodziewać można się praktycznie wszystkiego. I nie mam tu na myśli tylko formalnych czy fabularnych szaleństw, ale także potencjalnie skrajnego odbioru przedstawionych …

Nic nie stało na przeszkodzie, by trzeci tom serii pt. Coś zabija dzieciaki był jednocześnie tomem ostatnim. Historia skupiająca się na postaci nastoletniego Jamesa, który jako jedyny z grupki kolegów przeżył dokonaną przez potwory rzeź, dobiegła końca. Choć chłopak dzielił od pewnego momentu pierwszy plan z tajemniczą łowczynią imieniem Erica, …

Wydany w Dzień Dziecka album zatytułowany po prostu Thor (bez żadnego rozwinięcia, podtytułu czy charakterystycznego dla tej postaci epitetu) to kolejna warta uwagi pozycja od Egmontu – lubiany bohater, ceniony twórca, jeden konkretny tom, pięćset stron lektury… Brzmiało to jak komiks wręcz stworzony dla osób chcących lepiej poznać Boga Piorunów …